تأثیر انفوزیون وریدی سولفات منیزیم بر میزان مصرف اوپیوئید و وضعیت همودینامیک پس از جراحی هیسترکتومی: کارآزمایی بالینی دوسوکور

مقدمه: با توجه به عوارض نامطلوب اوپیوئیدهای تزریقی پس از جراحی­هایی همچون هیسترکتومی و همچنین نتایج ضدو‌نقیض مناسب­ترین روش استفاده از سولفات منیزیم جهت به صفر رساندن مصرف اوپیوئید پس از جراحی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر انفوزیون وریدی سولفات منیزیم بر میزان مصرف اوپیوئید و وضعیت همودینامیک پس از جراحی هیسترکتومی انجام شد. روش­کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1390 بر روی 60 بیمار کاندید جراحی هیسترکتومی در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز انجام شد. افراد به­‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله، نیم ساعت قبل از بیهوشی، سولفات منیزیم به میزان 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت بولوس به بیماران تزریق شد. پس از پایان عمل جراحی و ترخیص بیماران از واحد ریکاوری، انفوزیون 500 میلی‌گرم در ساعت منیزیم سولفات تا 24 ساعت پس از جراحی ادامه یافت. وضعیت همودینامیک بیماران و میزان مصرف اوپیوئید در چک‌لیست محقق ساخته ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون­های من‌ویتنی‌یو و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در وضعیت همودینامیک بیماران دو گروه در تمامی زمان­ها اختلاف آماری معنی­داری مشاهده شد؛ به‌طوری‌که گروه مداخله دارای وضعیت پایدارتری شده بود (حداکثر میزان p برابر 04/0)، همچنین میزان مصرف مخدر در گروه مداخله با گذشت زمان با کاهش همراه بود؛ حال آنکه کاهش قابل توجهی در گروه کنترل مشاهده نشد. نتیجه­گیری: استفاده از سولفات منیزیم موجب ثبات وضعیت همودینامیک می­گردد و بر کاهش نیاز به اوپیوئید تأثیرگذار است، اما نمی­تواند نیاز به اوپیوئید پس از جراحی هیسترکتومی را به صفر برساند.